Ikarak eta ezinegonaren gaitzek
borrokaren etxeak, borroka gabeko etxeak
gatibatzen dituzte ostiral gauetan bolanta sareetan.
Telefonoa heriotza zigorren legezko gauzatzea da,
torturaren eta inkonprentsioaren mezulari,
lorik hartuko ez dutela jakinik oheratzen dira,
zeren aiduru asmatu ezinean.
Ateko giltzarrapoa eta goizaldeko deiaren harrabotsa,
figura gazteak, akidurak joak,
begiztatzen dituzte ohe ertzetik
eta ondo ibili den edo larregi ez edateko diotse,
«kontuz otoi» itzultzen den hizkuntza klandestinoan,
komuneko merkromina potearen zaratek bildurik
haurra etxean iragartzen duen gasolina zaporez.
Tenore laburrez begiren bat ixtea erdiesten dute
biharamunak bakea ez baina
ardura handiagorik ez ekartzea otoiztuz.
(Auzokideen telefono deiak ziztaturiko
anplifikadorearen terrorez jotzen du:
malko bat, tamal isila eta hasperen krudela).
Hurbildu diren arren beste egun bat joan dela
izkiriatzen du eguneko gerrako parteak.
© Urtzi Urrutikoetxea