Herria euri malkotan itotzen zaigu laztana
Meandroetako haitzetan kulunkatzen dira
belauntzi mengel haiek
nola gonapeko seinak ikara itsuz oherantza,
amaiera tristeko itsasoetan nabigatu ezinik.
Isiltzen ari zaizkigu estudioetan
musikatu zituzten poema biluziak,
bizitza ez ei da arku ojibaldun zubi baten
prismatik kateaturiko ibaia;
ez ei da zilegi ur ertzean etzanik
pasean datozen neumatiko kutsatuak begiratzea.
Hemen legeak hiztegietara botatako
marra zuzenen bonbardaketak baino ez dira,
«maite zaitut» eta «oker dabiltza» bezalako
esaldiek ez dezaten lur emankor hau pozoindu.
Eta zein hormatan fusilatuko dituzte
poetak ez baina benetako gaizkileak?
© Urtzi Urrutikoetxea