XABIER BIZIK
a
Bataille-k dio, nik entenditutakoaren arabera,
orgasmoak etendura eragiten duela izatean
horma batean goitik behera zarrast dagien
arrakala bezala.
Arratsalde batean kalean zoazela
zure ohaide bat aurkitu eta
hitz egin beharra duzuelako aitzakiarekin
kafe bat hartzera gonbidatzen zaitu.
Halako batean aurpegia zurbil, alditxarturik
seropositibo hitza aditzea iruditu zaizu
«guztiek ez dute gaixotasuna garatzen»
konprenitzeko gauza zara lur eta zur
garatu hitzaren sekula ezagutu gabeko
adierarik krudelenean.
«Zaindu beharra dut eta zuk ere frogak
eginen bazenitu...»
Eta kafea dagoeneko izaki hotza mahai gainean.
Gero etxean bakarrik, ohaide errolda, antsia
zainetan geltoki gehiegiko trena bailitzen.
Norekin? Xabierrekin? Mirenekin?
Ana, Mikel, Brigitekin? Norekin?
Eta gorputz goxo, bortitz izandakoak
patuaren aukera baino ez dira orain.
Baina nola? Nola? Zer egin nuen?
Eta kamasutra asepsiaz garbituko zaizu.
Non? Eta suak harturik doazkizu
tristura uxatu zizuten parkeak edo
benetakoa ekarri zizutenak,
pentsio ezkutuak hiriko auzune pobreenetan,
mendiak, basoak non gorputz atal hark
samurtasun epelez busti zizun gogoa,
autoak, zurea eta besterenak, etxeak.
Noiz? Eta egunak eta gauak
etorkizuneko hondamendiaren eszenatoki huts.
Estatistika eta laborria.
Negatiboa. Hala ere zureak egin du.
Aurrerantzean orgasmoa bera ere
bilakatuko baitzazu ariketa intelektuala
zer-nori-nork konszienteegiz gisutatu arrakala.
© Juanjo Olasagarre