JOXERRA AGIRREK
DEBRA WOOLF-I
a
Orain kontatzera noakizu
nahiz zuk ez aditu, horrela,
honen urrundik
nik ere damu dudala patuak
elkarri emandako su-eten erkina
eta inarra.
Nostalgiak artean
bataiatu gabe gintueneko behin hartan,
gogoan dut eguna, brilant eta Baionan,
eliza ospela eta arratsa
orbela bezala arboletatik erortzen,
xoxoen kantua eta, atzenean,
Anaren ezetza, heldu zen bizitzaren iragarle.
Wertherkilo baten modura egin nuen ihes
hondartzara eta han zeunden zu,
last day on hollydays, San Ferminetatik
Alabamako bidean, esan zenidan.
Ni, zu inpresionatu nahian edo,
amodioaren garratzaz hustuko nintzen,
The Basque Country aipatuko nizun gero,
beharbada Oteiza eta Axular
eta zenbait etnografikeria, seguru,
euskaldunok eta batez ere ni
jende apartekotzat har gintzazun.
Oh really, it's so exciting esan
eta barre egingo zenuen.
Behin haren antzera
zure gorputz otzana denborak
zikindu gabeko orbana balitz bezala
etorri zaidaneko gaur honetan
kontatu nahi nizuke
nahiz zuk ez aditu Amerikako
nork daki zein zokotan, bizitzaren
aldamenetan auskalo zein ohantzetan,
pozten naizela zurekin
haragiaren desordenuak tratatu izana,
kontatu nahi nizuke, horrela,
honen urrundik
desamorearen amorrazioz
eta mendekuz izan bazen ere
gero eta maizago ez bezala
egi-egitan izan zela.
© Juanjo Olasagarre