JOSEMA IRUTAGOIENEK
ENDIKA LAKART
BISITATU ONDOREN
d - f
Lagunak izan ginen, gero bizitzak,
badakizu, buelta asko ematen du,
banandu egin gintuen erauntsiarekin
zenbait aldegindako itsasuntzi baikinen.
Gurea, gurea diot, bai
pasioaren antzeko zeozer zen.
Gazte ginen, xamur, eta artean
berdea galdu gabean eta kontra,
mundu zitalaren kontra,
oro orokorraren kontra,
batez ere. Ez dut esanen
zein bide pamerial ibili genuen,
baina nik desio saldo ardorak
ikusten nituela bere begietan
egia berdaderoa da. Heltzeak,
jakina, berea egin zuen
manu militari ia; braust batean
akabatu zen dena. Ume mukizu,
gixon, gizon, hilotz mudantza baldarrak
ustekabean harrapatzen gaitu guztiok.
Hura ezkero ikusi, ikusi nuen
baina ezer ez zen berdin. Bizitzara
erori nintzen eta atzerrira aldegin.
Itogarri zitzaidan herri ziztrin hau
eta karlistada eta tradizio guztiak
eta koadrilaren endogamia nardagarria.
Gartzelan zela esan zidaten
edo leitu egin nuen, ez dut gogoan;
ez nuen ezer sentitu, aspaldi da
ezer sentitzen ez dudala. Gorrotoak
indartsu hazten laguntzen badu ere
inguruko guztia kiskaltzen du. Gaur
bisitan joan natzaio, sei urte, sei
daramatza gartzelan, ni bezain zahar,
eta galdetu dit zer moduz hi, Josema?
Eta txikiago iruditu zait nire pena.
© Juanjo Olasagarre