XABIER BIZIK
a
Hori esaten diot. Beharrik ez duen
bere burua eta egiten duena
bihotzetik hartzen. Beharrik
hori esan eta barre egiten duen
nire lagun Joxerra Agirrek.
Ingurua begiratzea besterik ez dago.
Horra liburuak, horra neurria:
Melankolia ergela, tristura sasikoa
hitza gora eta hitza behera
egilea bere burua sortzailetako
hartzen dueneko sinestea
(Gaur? Mundu honetan? Ba ote?)
erromantizismo kalakaria trostan
ironia falta negargarria, denbora
ihesean eta utzitako fita urreztatuak
ganbarako hondakin erraustuen artean,
moda aldizkarietako amodio muxina
moda aldizkarietan baino kaxkarrago kontua,
hori bai dena irudi karanez horniturik
telebistan biziago ematen duten irudiak,
dena esan behar baldin bada.
Erritmo berezkoa gehienetan faltan
mailukazoka besteetan. Baina...
bestalde, zergatik kezkatu?
Nork leitzen ditu?
Ofizianteek eta inork gutxik: izan ere
bizitzatik oso urruti amildu den artea
gaur bizitza mundurik hoberena ez bada ere.
Hori dena esaten diot. Beharrik
ez duen bere burua poetarako hartzen,
hori baino zuhurrago da, zuhurrago denez,
beharrik barre egiten duen maltzur eta barnetik
poesia, egun, nekrofiliaren adar bat dela
esaten diodanean.
© Juanjo Olasagarre