NOLABAITEKO BAKEA NIRE EGUNEKIN

Zure omoplatoen artean dut kopeta.

Aditzen dizut arnasa

bizkarrezurra luzatzen

lo sakonean

ez dakit non amaitzen naizen ni

jarri dut eskua

saihetsen gainean

ez dakit nireak edo zureak diren.

Gogora datozkit lo zaileko gauak.

Nire etxean hartu zintuen behin sukarrak

eta parazetamol bila altxatu ginen

gauaren erdian.

Jarri nizun eskua kopetan eta aurpegian

eta zure begiak ziren urak hartutako

bi putzu motel.

Zure gorputz barrura sartu nahi izan nuen ia,

mina arintzera-edo,

ezinegona lasaitzera-edo.

Zure omoplatoen arteko guneak

nire forma balu bezala,

orduko hartan

zabaldu nahi izan nuen

nire kopetarekin

haztaka

zulo bat

leun

babes emateko lurra baizik ez duenak bezala.