IRAKURKETA ZUHURRA

Itsasoa harro egon da bart

eta etxe atariraino heldu da hondarra.

Ezohiko lekua hartu dute harriek

kalean,

gainean zerbait puskatu balitz bezala.

Baina gainean ez dago ezer eta

irudimenak bete behar du hutsunea.

                     Nola iritsi da urpekari itoa

                     zuhaitz baten puntara

                     baso errearen erdian?

Klima-aldaketan baino

nahiago dut pentsatu

norbait aritu dela

harriak kontuz-kontuz ateratzen

ekaitzaren erdian

bildu dituela

biribilenak

leunenak.

Itsaso bortitz baten antitesia litzateke:

arte efimero pixka bat

apokalipsiaren ordez.

Performance ikusezin bat

apokalipsiaren ordez.

Kaioak itsasoan pausatuta,

hari esanez bezala

“zu geldi,

zu geldi hemen”.

Urpekariaren murgilaldi isila.