XABIER BIZIK
JOXERRA AGIRREREN HILETAN
( a )
Halaxe biltzen omen zaizu begien aurrera
bizitza osoa hemengoak egiteko unean,
hortxe etorriko zitzaizun, orduan, itzala bezala kukuka
heriotzaren susmo erdiragarria;
zahartzearen truke zaildutako mantsotasuna eta
ustezko sosegua, premia zenuenean,
pott eta pott, zerorrenez, bizitzak soldadu egiten
baikaitu, eta ez jakintsu;
zauriak limiskatzearen limiskatzez lortutako
axolagabezia eta dotorezia, segail eta arrai;
zerorren burua beste bailitzen behatzeko ohitura,
lehenik joera, gero eite, gero ezaugarri
eta azken boladan, arian ari, plazer bakarti. Etxea,
mundutik babes, liburuak baino
atorrak, zure aldartearen adierazgarriago, ametsak,
plater hautsi bezala, ia ezer ez, ia dena,
egunerokotasuna, iragan erromantikoak belztu eta
azpijana, batzuetan karrika elurtu isil,
beste batzuetan dolore (oi dolore balekigu eta pena
balia) zure herabetasunez, guretako ezkutu;
etorriko zitzaizkizun, arrapaladan, film zahar batean
bezala, arrapaladan eta desorduan.
Halaxe biltzen omen zaizu begien aurrera bizitza osoa
hemengoak egiteko unean,
hortxe etorriko zitzaizun, zoritxarrez, zirti-zarta
eritasuna gonbidabako maizter,
noiz eta zure sentitzeko manera errealitateari
zegokionarekin bat ez etortze hura
jada (mukilo-muztilo-bilo-martillo) inporta
ez zitzaizunean. Eta gero pesalunbrea
eta haren izen guztiak: nahigabea, atsekabea, samina.
Mina eta haren labirinto guztiak.
Neke handiz ito zenituen barne garrasi gorriak, gozatu
eta oinaze sorgor bihurtuak;
ia adiskide egin zenituen sistema inmunologiko, test,
t4ak, itxarongela, enparauak;
atorrak gero eta iluntzenago, pelearako indarra,
esperantza, kemena, hobena,
malditismo printzak: kalefakzio sentimentalik gabeko
bizimodurako kondena.
Entero bizitza (ironiarik ez zenuen falta) zure bigarren
eskuko patu hari burlaka.
Etorriko zitzaizkizun, arrapaladan, film zahar batean
bezala, arrapaladan eta desorduan.
Halaxe biltzen omen zaizu begien aurrera bizitza
hemengoak egiteko unean,
hortxe etorriko zitzaizkizun bihotzak gogoa
mutil erabili zueneko aldi guztiak
amodioa eta haren pozak, amodioa eta haren minak,
amodioa eta eternitate irrika;
plazer hutsarengatik ezagutu zenituen gorputzak,
amodio (beharrik!) beharrik gabe;
argi garden batek barnetik argitu zintuen parada
zoragarri batzuk-batzuk haiek;
klandestinoki, bizitzari ostu zenizkion epeltasun
apurrak, kokolo-kokolo,
kontrara aritzeagatik zapuztutako aukerak,
kontrara aritzeagatik aurkitutakoak;
zure nortasun makurra masokismoz trabailatua,
inausketa jolasa -zenion-;
eremu desolatuan utopia (mon amour) itsusi, itsu,
zarpail amorante zahar baten gisa,
nahiz eta, zenionez, nahikoa edade izan gaztaroa utzi
eta jende gisa portatzen hasteko.
Etorriko zitzaizkizun, arrapaladan, film zahar batean
bezala, arrapaladan eta desorduan.
Halaxe biltzen omen zaizu begien aurrera bizitza osoa
hemengoak egiteko unean,
hortxe etorriko zitzaizun, euripean, baiona eta itsasoa,
(ai gure haurraren ona...);
hortxe etorriko zitzaizun, laino artean, Montgomery
(Alabama), sekula ezagutu gabea,
bertako karrika zabalak, bizitzaren ikur, bide galduen
seinale, eszena hutsak
xoxoak, xoxoak hegan lur berrien bila, hotzari itzuri,
fotograma belatuak,
ahotsik gabeko parlamentuak, udako larrualdiak,
desamore bataio, balizko aukerak,
ilunxko argitutako fotoak, Capone zure txakurra,
dantzarako deiak, alegrantziak, kantak.
Halaxe biltzen omen zaizu begien aurrera bizitza
hemengoak egiteko unean,
halaxe etorriko zitzaizkizun, arrapaladan, film
zahar batean bezala, arrapaladan eta desorduan.
Berriz bizitza? Berriz poz hori guztia? Min hori guztia
atzera berriz? Berriz ere!? © Juanjo Olasagarre