TXEMA KORTESEK
EZAGUTZEN EZ DUEN
JOSEMA IRUTAGOIEN
PARKEAN IKUSITAKOAN
( m, c )
Iluna da bizitza sekretuaren kondenapean.
Emazte bat, ederra, zaindu eta laketzeko.
Ume batzuk, bizilegea, hazi eta hezteko,
etxe oparoa hiritik gertu baso ertzean.
Aise hauts daiteke kurba normalaren bakea.
Desio haragitu zaio garunean igurtzika,
karminez pintatu ditu ezpainak, haginka
dator gaua bazterrez bazter; eta parkea.
Dio, norbera ez da eman urratsen erantzulea.
Bi ezezagunek tupust egin dute gorpuzpean.
Gero isiltasuna eroriko da nola goragalea.
Eta zentsorea, errua eta gorrotoa. Argi urratzean
bere baitaratzea. Imintzio arretatsuz
ezpainetako amnesia arrastoak ezin moldatuz. © Juanjo Olasagarre