Poesia kaiera
Poema pertsonala
Orain bazkalorduan hara-hona nabilela
sakelan bi kutun bakarrik ditut
txanpon erromatar zahar bat Mike Kanemitsuk emana
eta Madrilen nengoela paketatze-kaxa batetik askatu zen
torloju-buru bat besteek ez zidaten zorte
handirik eman nahiz eta lagundu ninduten
New Yorken geratzen presioen kontra
baina orain lipar batez zoriontsu naiz eta interesez beterik
Hezetasun argia zeharkatzen dut oinez
Seagram etxearen ondotik igaroz bere pattar
eta bere alferrekin eta ezkerretara dagoen
eraikina espaloia itxi zuena behin
eraikuntzako langile izatera ailegatzen banaiz
zilarrezko kasko bat nahiko nuke otoi
eta Moriartyra iristen naiz non LeRoiri itxaroten
diodan eta entzuten nork izan nahi duen
ahaltsua azken bost urteetako bateaz jotzearen nire batezbestekoa
0.016 da eta kito, eta LeRoi sartzen da
eta esaten dit bart polizia batek Miles Davis 12 aldiz
kolpekatu zuela Birdland kanpoaldean
emakume batek txanpon bat eskatzen digu gaixotasun izugarri
baterako baina ez diogu ematen ez zaizkigu
gaixotasun izugarriak gustatzen, gero
garagardo batzuekin arraina jatera joaten gara primeran
dago baina lepo ez zaigu Lionel Trilling gustatzen
hori erabaki dugu, Don Allen gustatzen zaigu ez zaigu
Henry James gustatzen Herman Melville bezainbat
ez dugu ezta poeten pasealekuan egon nahi ere
San Franciscon aberatsak izan nahi dugu besterik ez
eta habeen gainean ibili zilarrezko kaskoekin
LeRoiri bostekoa ematen diodalarik neure buruari galdetzen diot
ea 8.000.000tik batek nigan pentsatzen duen
eta uhal bat erosten dut nire eskumuturreko erlojuarentzat eta
lanera itzultzen naiz pozik pentsatu dudalako ziur aski baietz
Personal poem
Now when I walk around at lunchtime / I have only two charms in my pocket / an old Roman coin Mike Kanemitsu gave me / and a bolt-head that broke off a packing case / when I was in Madrid the others never / brought me too much luck though they did / help keep me in New York against coercion / but now I’m happy for a time and interested // I walk through the luminous humidity / passing the House of Seagram with its wet / and its loungers and the construction to / the left that closed the sidewalk if / I ever get to be a construction worker / I’d like to have a silver hat please / and get to Moriarty’s where I wait for / LeRoi and hear who wants to be a mover and / shaker the last five years my batting average / is .016 that’s that, and LeRoi comes in / and tells me Miles Davis was clubbed 12 / times last night outside birdland by a cop / a lady asks us for a nickel for a terrible / disease but we don’t give her one we / don’t like terrible diseases, then / we go eat some fish and some ale it’s / cool but crowded we don’t like Lionel Trilling / we decide, we like Don Allen we don’t like / Henry James so much we like Herman Melville / we don’t want to be in the poets’ walk in / San Francisco even we just want to be rich / and walk on girders in our silver hats / I wonder if one person out of the 8,000,000 is / thinking of me as I shake hands with LeRoi / and buy a strap for my wristwatch and go / back to work happy at the thought possibly so