Poesia kaiera
Maiakovski
1
Lasterturik ene bihotza!
Bainuontzian naiz
negarrez. Ama, ama
nor ote naiz? Gizona
atzera etortzen bada
eta aurpegian musukatuko banindu
bere ile lakarrak nire
lokia urratuz, ziztatu egiten du!
Orduan jantzi ahalko naiz
hala uste dut, eta kaleak korritu.
2
Maite zaitut. Maite zaitut,
baina nire bertsoetara lerratu naiz
eta nire bihotza ixten ari da
ukabil bat nola.
Hitzak! gaixotu zaitezte
ni gaixotu naizen bezala, zorabiatu,
begiak itzulikatu, putzu bat,
eta larderiaz begiratuko dut
nire edertasun zauritua
zeina onenean poesiarako talentu
bat besterik ez den.
Ezin dut atsegin eman, ezin liluratu edo irabazi
a zer poeta!
eta ur gardena bere buruan jotako
odolezko kolpez beterik da.
Hodei bat besarkatu nuen,
baina jaso nuenean
euria hasi zuen.
3
Barregarria da! Odola dago nire bularrean
oi bai, adreiluak eramaten aritu naiz
a zer leku barregarria haiek hausteko!
eta orain euria ari du ailantoan
leiho ertzera gerturatzen naizelarik
nire azpiko bideak ketsu dira eta
korrika egiteko pasioz diz-diz
hostoetan egin dut jauzi, itsasoa bezain berdeak
4
Orain isilka ari natzaio itxaroten
nire nortasunaren katastrofeari
eder irudi dezan berriro,
eta interesgarri, eta moderno.
Herrialdea grisa da eta
marroia eta zuria zuhaitzetan,
elur eta zeru algarak
urritzen beti, ez hain barregarri
ez besterik gabe ilunago, ez besterik gabe gris.
Urteko egun hotzena izan
daiteke, zer uste du
horretaz? Hau da, zer uste dut nik? Eta horixe
uste badut, agian nerau naiz berriro.
Mayakovsky
I
My heart’s aflutter! / I am standing in the bath tub / crying. Mother, mother / who am I? If he / will just come back once / and kiss me on the face / his coarse hair brush / my temple, it’s throbbing! // then I can put on my clothes / I guess, and walk the streets.
2
I love you. I love you, / but I’m turning to my verses / and my heart is closing / like a fist. // Words! be / sick as I am sick, swoon, / roll back your eyes, a pool, // and I’ll stare down / at my wounded beauty / which at best is only a talent / for poetry. // Cannot please, cannot charm or win / what a poet! / and the clear water is thick // with bloody blows on its head. / I embraced a cloud, / but when I soared / it rained.
3
That’s funny! there’s blood on my chest / oh yes, I’ve been carrying bricks / what a funny place to rupture! / and now it is raining on the ailanthus / as I step out onto the window ledge / the tracks below me are smoky and / glistening with a passion for running / I leap into the leaves, green like the sea
4
Now I am quietly waiting for / the catastrophe of my personality / to seem beautiful again, / and interesting, and modern. // The country is grey and / brown and white in trees, / snows and skies of laughter / always diminishing, less funny / not just darker, not just grey. // It may be the coldest day of / the year, what does he think of / that? I mean, what do I? And if I do, / perhaps I am myself again.