GONBITA
Apurka. Apurka bere gogotik
aldentzen eta ezabatzen ari naiz
baina oraindik ezagutzen nau
eta nigana dator.
Bere itxarotearen kristalean
loa galdurik egun osoa eta gau osoa
loa galdurik, iritsi da
jaio berrien adinera.
Ematen du eguzkia, orriak,
orriak kaminoan
eguzkia kaminoan orrien gainean
bere besapeetatik sortu direla.
Bide hauetako asko, gainera,
desagertu egingo dira bera desagertzean,
itzaltzen ari dira euren orri berde
beilegi, nabar, beltzekin...
Miresten dut mundu erraz hau
itzela, itzelagoa
munduaren arima baino, amama,
hezurrak lurrundu zaizkizu ia!
Ematen du eguzkia, orriak,
orriak kaminoan
eguzkia kaminoan orrien gainean
zure esporetatik sortu direla.
Eskua ukitu dizut,
zure zahartzarora sartu naiz.
© Igor Estankona