Soneto profanatuak - IV
Ni hil eta lurperatuta
satorrak gorpuratzean
usteldura mintzatuko zaie
mutuki hortzetako ertzetan
zatiki urtsuak utziz
itsu heurak
itsu neure begi niniak
deseginez neu haziz heurak
bai heurak bai neu
gau luzean ilargi barik
ilunpetan murgilduta azpinabigatzen
Itakarik ez Peneloperik ezta
belar hostoetan behera labantzen
euria geure gorpubidearen bila lurrean
(belar hostook gorago haz daitezen
zabalago bar dezaten euria
erosoago laban daitezen tantak)
© Omar Nabarro