Oroimeneko bide itzaltsuetan
zure ahots distiratsuaren oihartzunek
bapatean zuhaiztitik hegaladan
aldendutako txorien hegal hotsak
isladatzen dituzte, argiro.
Supitoki, sinfonia mehean
lehertu dira horbel nabarrak,
umeren baten oin jostariek
zurrunbilo leunetan zorabiarazita bezala edo,
hari ikustezinen inguruan biraka.
Ene barne basoa
aurrerago zapalduriko zein erromesen
itzalaren irudi ezabatuxea
sumatu ote dute ahots horretan bertako biztanleek,
oroitzapenok, hain kristaldurik,
esnarazteko niregan.
oraingo lilura hau ez ote,
berau ere,
gauerdian, tximista beldurgarriak,
lipar batez,
bidaztiak hain gutiziatu duen aterpea argitzean,
beronengan izarniatzen den
bozkario ahokada itxaronpentsua.
© Omar Nabarro