AZKEN BATEAN
azkena hel dakidanean
nirea soilik izan dadin saiatuko naiz
ez zor handirik
ez larregizko albo kalterik
leihoak zabalik doazela umore gaiztoak airean gora
mintzo garen herriaren azkena iristen bada
gurea soilik izan dadin saiatuko gara
ez erosta ez negar kanturik
arrangurarik ez haboro arranguren izartegian
eta zabal bedi zohargia bizirik diren hizkuntzetan
mundu honen azkena etortzen denean
mundu honena soilik izan dadin saiatuko dira
ez soberazko deitorerik
ez demasezko etsipenik
milioi urte batzuen isuria kanilean behera turrustan
utziko ditugu maite izan dugunaren markak
materiaren akorduan
eta hatsarreak azkena bilduko du agian
nola sagar ale batek nire eskuan itxaroten duen goizean
ireki ahala berriak jaio daitezen egunkariko orrian
© cc-by-sa Jose Luis Otamendi