ANTIDOTOA

munduko albisteen artean

kapsula zigilatu batean nagoela begitantzen zait

eta ez dakit xuxen

zer beratzen ari naizen kafesnetan:

opil belztuak

lankide kaleratu berrien bisaia

gorputzaren seinaleak aditzeko gorreria...

goizarekin lerro-lerro datoz

elkarren ondora bilduta estu

etorbide jendetsuen aurre-sentipena

lagun izandakoen arrangura ahantzia

iruzurtien zuribideak

urteek harrizko egin naute:

orain zurezko bihotza daukat

lehortzen ari da ibai azaleko mintza

nire soraiotasunak erreta

eta astean bizpahiru egunez kalean zikintzea

beste sendagairik ez dut kausitzen horren aurrean

(sobera haserretu sobera jan sobera edan...)

eraiki gabe utzitako etxeetan bizi da egun

utopia burges txikien hautsa

tailer itxietan errabiatzen da nire arima arlotea:

mundua sutan den bitartean

epe finkoan ezarrita daukat bankuan

xahutzen ausartu ez naizen maitetasuna

eta nire aroko zenbait biktimak

kafesne hondar artetik agurtzen naute:

torturatuak dira presoak dira

ihes egindakoak dira bahituak dira

nahita edo deskuidoz hildakoak...

denek diote aho batez

zein garrantzitsua den ondo gosaltzea

© cc-by-sa Jose Luis Otamendi