Eta zelan idatzi
zure eskuen dantza kitzikagarriaren doinua,
zure larruazaleko partitura amultsuak
edota hartzurizko izter horien abegia?
(non ci sono metafore...).
Zer axola hori guztia ordea?
Besterik da-eta kontua:
elkar ukitu orduko aienatu zara
eta ni hustuz noa zuk bezala zerbaitek
ihes dagielarik nire baitatik.
© Xabier Izaga