«Oraindik gazte zara»,
esaten dit gure amak urtero,
eta honen gaztea izanik ere
arrunt zaharturik sentitzen naiz
arrastiriko tenore honetan.
Adin kontua ote da?
Anitz gauza nizun galdetu
nire zalantzen argipena
gordetzen duzun horri,
eta duela mende batetik esperoan naukan
erantzunak lore berrien artean abegi egin didalarik
ahots batek «¡recuento!» iragarriz
galderetara jaurti nau harzara, baina
zu ikusiaren eguzkitan geratu naiz
etzanik, «...veinte, veintiuno,
¡póngase en pie !, veintidós...»,
eta zure urtebetetze egunaz oroitu naiz.
Baina nigandiko zorionek
baimenduak behar dute izan zuganaino
iritsiko badira, baina eta baldin
hizkuntza susmagarri honetan izkiriatzera
ausart banadi hobe duket
heldu den urteko datapean igorri
garaiz ailega dakizkizun
zorion zentsuratuok.
Menturaz zentsuratzaileak ere maite du inor
eta bi hilabeteren buruan hartuko dukezu
haren errukia, berak eta berak bezala
paperezko zorion eta maite zaitut ilusioz beteak
edo desesperatuak baimentzen,
sekretu ezagunak urratzen dituzten
profanatzaile guztiek
nire madarikazioa jasotzen duten artean,
munduak gaztetasuna gurtzen
duen artean, gazte izatea
jainkoen kuttuna izatea bailitzen.
© Xabier Izaga