Poesia kaiera
Harriaren loreak itsaso berdearen aurrean
beste amodio batzuk gogorarazi dizkidan zainekin
zirimiri geldoan dirdaika,
harriaren loreak,
inork hitz egiten ez zidanean etorri eta hitz egin zidaten aurpegiak
isiltasunaren ondoren ukitzen utzi zidatenak
pinuen heriotzorrien eta bananondoen artean.
Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα / μέ φλέβες πού μοΰ θύμιζαν άλλες άγάπες / γυαλίζοντας στ’ άργο ψιχάλισμα, / άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες / πού ήρθαν δταν κανένας δέ μιλοΰσε καί μοΰ μίλησαν / πού μ’ άφησαν νά τις άγγίξω ύστερ’ άπ’ τή σιωπή / μέσα σέ πεΰκα σέ πικροδάφνες καί σέ πλατάνια.