Euriaren izenak bezain haizearen irria triste
Tristea da orain panpinen minuetoa baratzetan
Kanta debekatu bat daukagun artean ez gaude mutu
Urkatuaren zangoak ez du oroimenik behatzetan
Harentzat duzu gaur dakarkigun bihotz-sorta gorazarre
Ukabilek bakarrik dakiten otoitzik gabeko oroitza
Egin bezate nahi badute gartzelariek akelarre
Hegal guztiak golkoan ditu Urkizuko urkatuak
Muturik gelditu gara Mutitegiko zelai urdinetan
Gorroto batek gidatu ditu gure pauso unatuak
Zeinen eremu idorra zaigun poeta haien Gaztela
Katilu betean digu eskaintzen heriotzea gosari
Berezko puntua dizu orain Gaztelak gartzela
Paretak hurbildu egiten dira lepo gaztearen gose
Preso isil bat bihurtua da bere buruaren zuhaitz
Zure herriko gazteak orain ez dira hilten heriotzez
Patar botila ireki du goizaldean zuzendariak
Irri jatorra eginen dute urkatuaren lepotik
Lepo mehea du bizitzeari eusten dion hariak
Kriminala ezagutzeko ez dugu behar lekukorik
Negu gorrian loratuko da gazteen bihotz mindua
Urkatuaren fedeak ez dakar bizitzeaz ukorik
Desterru luze honen haizearen hotza dela zioa
Isila da biharamonean patioko pasioa
* * *
Urkatuak hartuko ditu zureak zenituen bazter
Heriotzez hil zinen Lizardi bihotz-begiak itunik
Haren begiak dituzu orain edertasunaren maizter
* * *
Mantxako eremu itogarrian zelda bat dago hutsik
Han dauka zain preso berriak damuaren dama biluzik
Poema lizunagorik Lizardi ikasi ez dizut nik
© Koldo Izagirre