Arturratu du
Arturratu du,
baina eguzkia irteteaz ahaztu da
lurralde honetan.
Lainoa da jaun eta jabe.
Mendia dago berak poseditua
gaua laburregi egin zaion
maitalearen antzera.
Behiek, zaldiek, akerrek,
bildotsek ere, mendiari magala
basarkatzen diote,
eta nik ez dakit non nagoen
mordoilo bikain honetan;
Natura helezin eta gertua,
estrainioa funtsean.
Ez dakit oso ongi zergatik,
baina ene sufrimendua hasten da
mendiarekiko estaldura lainoak
utzi behar duelarik,
abereak bazkatzen ikusiz.
Agian bihotza okertzen da
eguzkia desiratzen.
Azkenik, hodeiek mantentzen dute
lurralde honetako liluramendu goibela
eta euriak, erregina ugalkorrak,
indarren oreka zaila inposatzen du.
Dena den nik ez dakit non nagoen
gatazka honetan,
baina ziur nago irabazle
ez naizela suertatzen.
Bihar, mendian ibiltzean,
bero hezean zehar erakarriko nau,
berriz, belarraren giza hazizko usainak,
lurrin ezti eta saminak,
emearena bezalakoak.
Belardietako lamia, Natura,
erakarkor eta beldurgarria.
© Joakin Balentzia