Amodioa ezkutatzen da
Amodioa ezkutatzen da
tela preziatuen artean,
lotsati, umil;
gauean da jabea,
oihurik gabe,
iluntasuna menperatuz.
Pizten da argia gero
eta nekez ikusten da
izan dena.
Porrot eginda,
zuhaitz hautsia
eta zulo beltza
ixten da berehala,
kupidarik gabe,
ederra, harroa,
bere fruitua
helduz gero.
© Joakin Balentzia