Amildegiko ahoraino hurbildu nindunan
Amildegiko ahoraino hurbildu nindunan;
han zegonan iluntasun gozoa,
bakartasunaren paradisua.
Eta hik lagundu hidan
muga hartaraino,
loreak haizera jaurtikiz,
saltoka eta kantari.
Hura zunan hainbat bilatu
nahi nuen amaiera,
amildegiko aho beltzean,
eta hi nire ondoan
irri egiten henbilen,
hi, barre zintzoa,
munduaren egia,
denboraren zentzua,
hi haiz, ene sorgina,
eta ene patua isolamendua.
Mundu ezagun bat bukatuko zela
gaur antzematen dinat
hire bihotzaren taupadekin batera.
Horregatik gaur
gozoz laztantzen dinat
ene bakartasuna,
hi bizirik nonbait hagoela
dakidanez gero,
nire zain
nire bila,
nitaz oroitzen,
baina arras hilik ez.
© Joakin Balentzia