DEBEKUAZ
Mamuen adinean
debekatuta dago
mugarik gabe maitatzea
edo maitatua izatea.
Julia Barella
Hori diozu, Julia? Eta zer diostazu
eskaileran gauez entzuten diren pausoez?
Badirudi beti dela norbait etxera heltzeko.
Debekatuta egon behar luke, arrazoi duzu,
ilintietara dzanga egitea
urte-giroen sukar hauskarak mendean bagaitu,
edo akaso geu bagara haren kolore, ez dakit.
Horma txikiko baratzea da gurea baina,
uzkurtu eta hedatu egiten dena,
arimaren tendoi, eguzkiaren legera.
Ortozik nago, zurtz, goroldioa orkatiletan gora,
kontzeptuen arkitektura zedarritu nahian,
oin-zolak zauri, hegal eta kaiola den baratzean.
Isiltasunak, fruta-arboletan lokartzen den argiak,
loreontzi zaharrek eta zure hitzek, laguna,
zure hitzek salbatzen naute zatika.
Ez dut inor maitatuko; ez nazala inork maita.
Mudaturik jada testura eta etiketa,
kuartzoaren distiran naiz naizena,
barrokismo hutsal bat, berbazko bitxien egia motza
mundua mende izateko moduan.
Esadazu, laguna, leizezuloen beldur ez zaren horrek,
nondik egiten zaion tira matazari,
bakartasunaren adatsari dunetaraino,
zuk, sinesten baduzu hobeto bizi zarela horrela,
zeure buruaren antsiaz, zeugan, zeuretzat eta zeure.
Zabalegiak elurtea eta bizimina koralezko zainetan,
igeltsuzko maskara gaur jangartzu honetan,
behin eta berriro langar ni,
eta gorpu ur ertzean, zutitzear.
Nik ezin, laguna, unibertsoak topatzen baititut
nire eskuetan inork utzitako adurretan,
hennazko kondairak.
Nik ezin, maitatzeke: anilezko tintura
sobera daukat mamuen adinean.
© Miren Agur Meabe
www.susa-literatura.eus
