Landura
Landura
2022, poesia
96 orrialde
978-84-17051-92-1
Azaleko irudia: Xabier Gantzarain
Jose Luis Otamendi
1959, Azpeitia
 
2019, poesia
2014, poesia
2007, poesia
2000, poesia
1999, narrazioak
1995, poesia
1990, poesia
1987, poesia
 

 

HAREA

 

 

hodeien arteko haizea

usaintzeko ahaleginetan

hark zer dakarren barrundatzeko

begiak ņarrotzen ditugunean,

sikatutako azal puskak

leun laztantzen dizkiogunean elkarri

—autobide gainean ilun geruzak lodi—

behiala izan bide ginen jende

atergabe eta salbai hura

datorkigu akordura,

lurra harrotu eta

oihana eta mortuak

etxez nahiz kalez jantzita

biluztasun harrituan

 

euri erauntsiak edo kemen ezak

txikizka izutzen gaituenean,

eta eskuko mamiei

beti harea galtzen ari diren

erlojuei legez so eginda,

auzoen ahotik eta albistegietan

hoska ditugun larritasun deiei

ez entzunarekin ihardesten diegunean

behiala izan bide ginen

jende atergabe eta salbai hura

izateari utzita zer galdu zen

datorkigu akordura

—akazia adarrak zemaiz hurbiltzen dira—

eta ahazmen eta garo luizien azpitik

arnasa hartzen jarraitzen dugu

kate luze-luze bateko maila izatea

zer den gogoetatuz

 

harrien azpian bizia dago:

xomorroak oskolak sugandilak,

eta biziaren azpian

beste hondartza batzuk