Landura
Landura
2022, poesia
96 orrialde
978-84-17051-92-1
Azaleko irudia: Xabier Gantzarain
Jose Luis Otamendi
1959, Azpeitia
 
2019, poesia
2014, poesia
2007, poesia
2000, poesia
1999, narrazioak
1995, poesia
1990, poesia
1987, poesia
 

 

AKATSEN ARTXIBOA

 

 

tipula-paper gainean lore hautsa bezala

irudi airakorrak jabetzen dira goizaz

lekukotzarik gabe gainjartzen zaizkio

bata besteari espazioaren geruzak

 

nondik mintzo naiz

nori saldu diot arima orain

ezer apur ez dakidan barruan

zerk jarri nau dena neurtzera

ondasunen diruaren

orduen ilun-argiaren galgan

 

garrantzia galdu du arrazoi ahuldua duten

pertsonen pairamenak,

haienganako mesfidantza handitu orduko

horma aroleko geletan sartzen ditugu

edo mundu mailako

hurrengo krisia eragin bestela

 

uste dut eguzkiaren bizkarrean

bulego berri bila dabilela denbora,

aspaldi geolokalizatuta

behar du nire indiferentziak

antze urriko lirikaren nasa kordokan

 

noizbait posible izango ahal dira

federik eza eta farmakoen

adikziorik gabeko urtaroak

eta euli saldoak

hodeiertzari iradokiz marra purpurak

 

azken beltzean

neu bezain desatsegina den jendea ez al da

gehien maite dudana