LO AURREKO LURRUN

pertsona oro legez ni ere

bizi izan ez naizen munduen

oroimenez mukuru nago

eta gertatu aitzin aienatu instanteen

bila nabil etengabe

baina izua diot

luzaz inoren begietan kera egin

eta holograma bihurtzeari

oihanpe itzaltsuan aiduru

eta zelatan izan daitekeenari

krudeltasun errugabearen eskolan

trebatu nahiko gaituzten kurloiei

ederra da

ezagutu ez duzun argitasun baten miraz

argiak amatatu eta loak uriolan eramatea

esetsi guztien markaz atzenduta

edozein leinu eta federen arrastoz futitzen zarela:

zenbat milioi urte behar izan ditu planetak

zure gaurko irri-iritziraino heltzeko

(bost bat mila milioi igual)

zaharrak ikusten ditut

belarria zoruaren kontra jarrita

ez dabilen erloju bat atzemateko ikaraz

eta berripaperak orrikatzean

ez ditut ezagutzen han ageri diren soldaduak

ez ditut ezagutzen hildakoak

eguna eta gaua nahi ditut ospatu

dohaintzan hartutako sari dira:

hemen amaitu da mundu txiki hau

bihar abia liteke beste bat:

ihesa antolatuta neukan neure baitara etortzeko

baina berandu abiatu eta jende artean galdu naiz