I
ilargi urdinduak gauez itzalean
orlegitan hazten du hegoak diona,
eta nik nahi nuke izarren kalean
ahurrean tinkatu gure zoriona...
ilargia beltzean ez dago bakarrik
etsituen gogoak berotzen lurrean,
begitik ez dator tristura zakarrik
mila esku badira deika elurrean...
denbora edan dugu kaikua beteka:
esperantza badoa urturik zainean
behatzen puntaraino eztiki eleka,
ilargiaren hatsa urdina sor bedi
bebil lasaitasuna lainoen gainean
zorionaren kanta lora dadin beti...
© Itxaro Borda