Patioari bueltak eman dizkiodan heinean
Zutaz oroitzen naiz
Ez dakit zergatik kontatzen dizudan
Ahanztura geltoki abandonatua da ez dago trenbiderik
Ezin hel naiteke zugana baina zutaz oroitzen naiz
Gauaren uremean oheratzen naizenean
Ez nau beldurtzen denbora azkengabeak galdera ainguratuek
Urratsez urrats nongura dabilen joalea nauzu
Patioaren ertz batetik beste ertz batera
Liburu bat zabaltzen dudanean zutaz oroitzen naiz
Sentitzen zaitudanero nola ezagut zaitzaket
Bitartekaritzarik gabe maite nahi zaitut
Distantziak sortu lubaki honez gaindi bihotz hustuak jendezta ditzagun
Bihotza deserria da orain
Itsasoak ez dakarren uhin bakoitza zure oinatz galdu bat da
Minez oroitzen naiz eta zugana arribatu nahi dut
© Mikel Ibarguren