Olaturik gabeko lurralde batean naiz
Zugandik aparte
Hemen ez dago mendirik, ez errepiderik, ez gasolindegirik
Lurralde enkoadernatu honetan
Ez dago etxerik, ez kale-kantoirik, ez ostaturik
Ez eta mundurik ere
Mundua beste aldean hasten baita beti
Ez da maitaleen musurik ikusten
Basoen hasperen gorderik sentitzen
Hemen ez dago arnasarik, zilbor hesterik
Lurralde arrotz honetan ez dago herririk
Ez da autorik ikusten ez da esne-saltzailerik
Askatasuna ditare baten barruan kabitzen da
Eta oroitzapenak poltsikoan daramatzagu
Txikitan kanikak bezala
Izarrek han urrunean ipurtargiak diruditela
Lurralde laiotz honetan
Egon ez dago ezer eztirik
Esperantza da hemen inoizka itsasten den lore bakarra
Horregatik oroitu beharra
© Mikel Ibarguren