Sense tu el panorama és més fred (i més gris),
el sol... s'apagat i plou terra.
Panorama amb home
Ponç Pons
Duela urte bi
hiru hil eta hamaika egun
ezagutu zuen
eguzkiaren sartzearekin bakarrik
zabalik egoten diren taberna
labankor, kolorge, satsez eta
oztopoz beteriko horietako batean,
basobeltzean
ontzek urtxintxak bezala
ilargiaren itzalean
hainbat begi goseztok zulatuta,
erasoa,
kopa bana eskuan,
hasteko orduan.
Lehenengoan
ez zion jaramonik egin
zerbait gura ote zuen itaundu zionean,
honekin eta harekin egin zuen gero berba,
baina etxeranzko bidea hartzeko unean
ostera ere saiatu zen,
hain baitzuen tiratzen
haren azalaren ilun distiratsuak,
nola uraren indarrak
lehorreratzean
haizeak sendo jotzen duen hondartzan.
Sekulan ez du zergatik ulertu,
baina berarekin joan zen.
© Andolin Eguzkitza