ERRAIZUNKA
Ostera ere hasi zaio bere buruari itauntzen
gorrotoz eta bekaitzez bakarrik bizi behar ote duen,
bihotza ezerezak estuturik eta
karranpek hesteak ziztatzen ari.
Ostera ere hasi zaio bere buruari itauntzen
noiz arte segituko duen oinaze horrek
lagunak ondotik iragatean
bidebazterreko belarrak bezala
uzten duena,
zekalez beteriko gurdiaren txirrinkak
direlarik gainetik igarotzen.
Noiz arte iraunen ote duen min horrek
maite dituenek
uzten dutenean
sabanetako akazia bakanek bezala
zebrak
lehoinabar azkarren menpe.
Noiz arte eta zergatik
iraun behar ote duen sumindura horrek,
mendi-gailurretako izotzetan
helduko dela espero den esku lagunak
huts egiten duenean
eta lasaitasun gozoan
hiltzen garen hasten.
Baina gaur,
goizaldeko zazpietan,
itzarri denean lanera joateko
erabaki du
arrantzaleek dutela arrazoi,
iturburuek
mendigainetako ekaitzak beste
itsasoa maite dutenak
enbata latzak etorrita ere.
Zeren hala baitio Jainko Jaunak:
«maita ezazu zeure burua
lagun protsimoa bezainbeste».
© Andolin Eguzkitza