DENBORAREN JOANEAN
Bizitza aurrera joan ahala,
gurasoek betiko abandonatzean
bakarrik
aurkitzen garenean,
gure aurrean inor ez dagoela
konturatu garelako
heriotzak ixten duen hodeiertzean,
eta garitzak eta garagartzak bezala
geratzen garenean
uzta bildu ondotik,
edo udagoienean
basobeltzeko pagoen antzera
haizete hotzen eta eurien eraginez,
arnasa hartzen dugu sakon
afaltzeko orduan,
edo telebistaren aurrean jartzen garenean.
Urtero
loratzen baitira gereziondoak,
itsasoak berotzen eta berritzen esperantzak,
hauts ezin dezakegun
gurpil zoro hori baita
gure arimaren
kemen-iturburu bakarra.
© Andolin Eguzkitza