- Mugaldean
- Urratuak
- Mugarri luzeak
- Mugaldekoa
ITURRIAK
Aspalditik ez du urik edaten karriketako iturrietan.
Ez bertako kanilatik zuzenean bederen.
Gibelean gelditu zaio haurtzaroa, arrunt gibelean:
batek daki nolako ura edanen dugun!
Ilusioak eta ametsak aspaldian ordezkatu zituen
eguneroko errutinagatik.
Gaur lanetik etxera bidean
lipar batez begirada jaso du:
haurtxo bat jostetan iturri baten ondoan, paperezko
irudimenarekin nabigatzen, egarria oparo asetzen.
Istantean oroitu da, berari ere
plisti-plasta ibiltzea gustatzen zitzaiola
udako arratsalde sargoritsuetan
gurasoen etxearen ondoko iturrian
egarria iturriko kanilatik asetzen zuenean.
Orduan paperezko itsasontziak inprobisatzen zituen
plazako hamaika errekatan nabigatzeko.
Lipar batez oroitu da, haurtxo hori ikustean.
Gero, inoiz izan ez duen amets baten gisara,
etxe aldera abiatu da. Fite.
Gizon kamutsak ez dio zentzurik aurkitzen
etxe ondoko iturriari, herdoila baizik ez kanilari.
Iturri hori haurrentzako jostailu soila baita beretzat.
Denbora galduetako monumentua.
© Edu Zelaieta
