Hilerrian ez da inoren kexarik entzuten

bisitan joandako bizidunonak ezik,

ez da eroaten hara ezeinlako sosik,

ez bait da ezer ere dirutan saierosten.

Gu, ostera, berton, egunak elkarri josten

jakin barik zelan gauden, benetan bizirik,

ala arnasa aldika birikaratu arren, hilik,

mirakuluz gorpumortuan zutik irauten.

Alferrik gogoratzen gara umetako amaz,

arindu guraz barruan daroagun zamaz,

portu baten irrikaz, gau ilunaren baitan.

Eta gainean ezarritakoan harlausa

ba ote garen landareak hazteko gauza

neure buruari galdegiten diot sarritan.