Derio urrian; hogeitasei lerro eta lar

Urria, oparoa;

aro emankorra.

Hilerritik hurre, erepide berrian,

goizero

lainopean

—beidura hautsiak begiak,

erraiak leherturik—

txakur hilen baten gorpua;

satorrak ere

hilik.

Urre zaharra madari berantiarrak

arboletan onduta

eta baserrietxe zaharretako etarteak

mahats mordoz gainezka,

lurrera erortzear.

Gasoleo errearen kedarra

egun urratuan hedatzen.

Derio! Derio!

Bizpahiru metro sakon

hondorik gabeko azken erorgua;

bertako ertzean

jezarrita,

Herio,

goizero,

hain aro oparoa dugun

Urri emankorrean.