MINEZ

Gure euskalduntasuna

hari mehe batetik zintzilik egon zen

ibaiertzeko haltz bati

lotua genuen xalant haren modura:

erabili faltan arrailtzen eta

ura sartzen hasia

Noizbait ere konturatu ginen

putzuko zurrunbiloak

irentsiko zuela

deskuidatuz gero

guk ere erreka joko genuela

eta zulo-zirrituak tapatzen

hasi ginen abaila

gure esku baldarrekin

ugaldea goiti abiatuz

izokinei segika

iraganeko oroitzapenetara

geure zaharrengana

herririk gordeenetara

eta baserri urrunetara

(oroituko dira gutaz, segur aski,

gure aztalak usaintzen zituzten

zaintzaile saingalariak)

gure inorantziagatik

ergelkeriagatik

utzikeriagatik

azolagabekeriagatik

galduriko urregorriaren bila

Geroztik hemen gabiltza

nola edo hala

zalantzen zakua mukuru

bakantzen agortzen mututzen

ari zaizkigun

meatze jori bizidunei

noizbait mendratu

genituen salbai haiei

“tirri-tarra! bota buzkerra eta ekarri sagarra!”

hitzak eta erranak

gordeka ebasten

ahal dugun aldiro

Ikasi nahian jakin

minez