Hodei gorriak jotzen

                  I

Hodei gorriak eta izpiritu pozointsuak,

ene kontzientzia zuria eta itsaso urrutia,

lasterka ibiltzeko astia;

eta arratsalde amoltsuak

etengabe estutzen nau

ukabilkadak jotzen dituen bitartean.

                  II

Hatzazalak moztu ahal ditu elefanteak?

Elefantearen grina horixe bait da, alegia;

lapitzak ezin dira zorroztu

hainbeste itsaso ikusi ondoren;

asperturik ez ornen dago birgina

larrua jotzen.

                  III

Eguneroko itxura egiten du horrek,

pix egin eta deus ez amets eginez.

Tximeletaren ezbeharra, ordua,

udaberriaren bukaera, herioa;

hori da horren kezka,

beti adarra jotzen.

                  IV

Sentitzen dut hitzen zama, laztana;

ozenki, kaliputsuki erakusten du

bere mespretxua isiltasunak.

Korapiloak suntsituz,

begiei adi-adi begira

dago kanpaia jotzen.

                  V

Espaloian dago munduaren xilkoa,

zerrautsa eta odola garbituz gero;

ibiltarien presak itsutzen nau,

traidore eta koldarra bait da jendetza,

ohorea zanpatu ondoren

lur jota dagoenez.

                  VI

Kamustu egin da ezpataren desioa,

hainbeste gerra jasanez gero;

hildako umiliagarriek eta harriek

soilik dakite iturburuen izena,

ubelduak, uhertuak, beti daude

zainak jotzen.

                  VII

Pikorrak lehertzen dira ihes egitean,

iraganaren zantzuen antzera,

hezurrak, lehorretako seinaleak;

marinelei ez galdetu izarretako helmuga,

beren portura orain bait daude

buru jotzen.

                  VIII

Mantso-mantso nire auzokoak

eskailerak igoten ditu, bizitzaren kontra,

agurea, makilaz ahaztu da itzalpean;

bere oroipenek diraute

iraingarriak, musturrastunak,

hiletak jotzen.

                  IX

Harresiak zertarako?, galdetzen du kilkirrak

Baina matxinsaltoak badaki,

hau da ilargiaren erruz, gaueko azala,

muskerrak eta sugeak babesteko;

beren ondoso egon ohi da mozkortiren bat

larriak jotzen.

                  X

Gaur kanaberadien artean ubeltzen dira

ene orpoak; zapaburuak, arrubioak,

eta zeru morea, esperantzarik gabea;

landak betetzen dira usain astunez,

promesaz, susmoz, solas zuhurrez,

burutik jotzeko zorian.

                  XI

Asasinoak ihes egin omen du zalapartaka,

karriketan zehar, labanak, pistolak, alegia;

kontzientzia zuria, hau krimena;

ezin ditut gardantxiloa eta saia ahaztu

hitz ekaitz jario honetan,

natura gogoan jo nahian.

                  XII

Pavesek eta Bukowskik ez naute ezagutzen:

italiar poeta haundia suizidatu bait zen

bakartasunak gainditurik,

anitzen penak konpartituz gero,

eta bestea mozkorturik bait dago

potorroak begiz jotzen.