Poesia kaiera
Poesia kaiera
Philip Larkin
itzulpena: Juanjo Olasagarre
2023, poesia
64 orrialde
978-84-19570-16-1
Philip Larkin
1922-1985
 
 

 

Bizimoduak

 

 

I

 

Baserritarrekin aritzen naiz, ganbelak direla, pentsua...

hiru hilabetean behin hiru egunerako

herriko hotelean hartzen dut ostatu.

Zerbitzariak larruzko maleta erdi hutsa

igotzen dit banako gelara, han uzten dut sonbreirua,

garagardo bat, afaria

landako Times aldizkaria lagun, zopa eta udare egosiak.

Jaiotzak, heriotzak. Salgai. Polizia gorabeherak.

Auto errekanbioak.

 

Whiski bat Erretzeko Gelan: Clough,

Margetts, Kapitaina, Watterson doktorea;

estu eta larri batzuk, hainbestean besteak,

gobernuaren salneurriak, soldatak, aziendaren prezioa.

Kea argiaren zintzilikario. Hormetako irudietan

ehizaldi barregarriak, lubakiak, inori axola

ez zaizkion gorabeherak. Domino algara

dator tabernatik. Erronda pagatu dut.

 

Hutsik dago plaza: ortzi handia

pol-pol doa estuariorantz

urrezko uhalde baten hondoa balitz bezala, eta Aduanan

oraindik ageri dira argiak. Armadarenak

izandako maindireetan natza, erdi lotan,

galdezka zergatik segitzen ote dudan etortzen. Aita hil zen:

hura etortzen zen, baina negozioa orain nirea da.

Aldatzeko garaia: gauden mila bederatziehun eta hogeita bia.

 

 

II

 

Han behean

hirurogeita hamar oinera

itsasoa lehertzen ari da

moilako kaia blaituz.

apar lasterra, alafede!

 

Minez agertu dira harkaitzak.

Muskuilu, lapa,

tenkor berean

irrista izoztuan.

Maite zaituztet, kreaturok!

 

Egunez, mahats beltz koloreko

zerua segatu gabeko larre

urdurien gainean.

Irratiak, izterrak igurtziz,

nonbaiteko berriak dakarzkit:

 

barometroak behera,

ekaitzak jotako portuak,

ontzidiak txakurrak bezala setiaturik,

suteak ostatu konkortuetan,

keak horitu itsas koadroak.

 

Fuera hau guztia!

Gauez, bala-bala elurra

(oi pipien mundu lausoa)

larru beltz moduko

urlo ibiltarien gainean.

 

Distiraren babespean

platera eta koilara gertatu,

eta gero igartzeko kartak bota.

Makurturik doaz mendebalderantz

itsasontzi argituak, mundu eroak balira bezala.

 

 

III

 

Gaur errektorea ez da afaltzera etorriko

(ez du gaueko lurrinik maite);

zirri-zarra dabil oportoa

aise-maise sortzen da hizpidea,

zein erretoretzak dirudien ederren,

zer ekarriko duen Snapeko egurrak,

pudendum mulierisendako izenak,

zergatik den Judas Jack Ketch bezalakoa?

 

Kandeletako garrak ahuldu-indartu dabiltza:

Starveling etxezaina egurra pilatzen ari da

eta pixontzi bat utzi du bionboaren atzean

(komunera joatea baino azkarragoa).

Ardoak gorputza eta gogoa berotu ditu:

erreuma, kalenturak, berpiztea

errege-hilketa eta untxi taloari buruzko

adierazpenak, madarikazioa dariola.

 

Inguruko soroak hotz eta lokatz daude,

geldi kale inguruetako harri legarra,

ikasle bat hotzikaraz dago gelaxkan,

sukaldeko katuak zerbait hil du;

ezkilek orduen aletzea eztabaidatu dute,

hautsez estalirik apaletan frogak eta otoitzak:

goi-goian kaldear konstelazioak

ñirñirka ari dira teilatu beteen gainean.

 

Livings

I

I deal with farmers, things like dips and feed. / Every third month I book myself in at / The — Hotel in —ton for three days. / The boots carries my lean old leather case / Up to a single, where I hang my hat. / One beer, and then ‘the dinner’, at which I read / The —shire Times from soup to stewed pears. / Births, deaths. For sale. Police court. Motor spares. // Afterwards, whisky in the Smoke Room: Clough, / Margetts, the Captain, Dr. Watterson; / Who makes ends meet, who’s taking the knock, / Government tariffs, wages, price of stock. / Smoke hangs under the light. The pictures on / The walls are comic — hunting, the trenches, stuff / Nobody minds or notices. A sound / Of dominoes from the Bar. I stand a round. // Later, the square is empty: a big sky / Drains down the estuary like the bed / Of a gold river, and the Customs House / Still has its office lit. I drowse / Between ex-Army sheets, wondering why / I think it’s worth while coming. Father’s dead: / He used to, but the business now is mine. / It’s time for change, in nineteen twenty-nine.

II

Seventy feet down / The sea explodes upwards, / Relapsing, to slaver / Off landing-stage steps — / Running suds, rejoice! // Rocks writhe back to sight. / Mussels, limpets, / Husband their tenacity / In the freezing slither — / Creatures, I cherish you! // By day, sky builds / Grape-dark over the salt / Unsown stirring fields. / Radio rubs its legs, / Telling me of elsewhere: // Barometers falling, / Ports wind-shuttered, / Fleets pent like hounds, / Fires in humped inns / Kippering sea-pictures — // Keep it all off! / By night, snow swerves / (O loose moth world) / Through the stare travelling / Leather-black waters. // Guarded by brilliance / I set plate and spoon, / And after, divining-cards. / Lit shelved liners / Grope like mad worlds westward.

III

Tonight we dine without the Master / (Nocturnal vapours do not please); / The port goes round so much the faster, / Topics are raised with no less ease — / Which advowson looks the fairest, / What the wood from Snape will fetch, / Names for pudendum mulieris, / Why is Judas like Jack Ketch? // The candleflames grow thin, then broaden: / Our butler Starveling piles the logs / And sets behind the screen a jordan / (Quicker than going to the bogs). / The wine heats temper and complexion: / Oath-enforced assertions fly / On rheumy fevers, resurrection, / Regicide and rabbit pie. // The fields around are cold and muddy, / The cobbled streets close by are still, / A sizar shivers at his study, / The kitchen cat has made a kill; / The bells discuss the hour’s gradations, / Dusty shelves hold prayers and proofs: / Above, Chaldean constellations / Sparkle over crowded roofs.