Poesia kaiera
Poesia kaiera
Philip Larkin
itzulpena: Juanjo Olasagarre
2023, poesia
64 orrialde
978-84-19570-16-1
Philip Larkin
1922-1985
 
 

 

Adioen poema

 

Batzuetan entzuten duzu

hamaikagarren eskutik

hilartitz gisa:

Dena pikutara bidali

eta alde egin zuen,

eta ahots horrek ziurtzat joko du

brausteko iraulketa

ausart, aratz horren

aldeko zarela.

 

Izan ere, halaxe dateke.

Denok gorrotatzen dugu etxea

eta hor egon beharra:

nik gorroto dut nire gela,

horko traste egokiak,

liburu onak, ohantze ona

nire bizitza txukuna.

 

Ospa egin du horrek

lotsatu eta inarrosi egiten nau,

Neskak soinekoa laxatu zuen

edo To, kabroia horrek;

hark egin bazuen, nik ere bai, seguru.

Eta horrek edanari uztera eta

lanera jartzen nau.

Baina joan, oraintxe noake,

 

bai, harro, intxaurrez estali bideetatik barna,

brankan kuzkurturik

bi eguneko bizarrarekin eta pozik,

horren artifiziala ez balitz,

helburu bat sortzeko

nahita eman atzerapausoa:

liburuak; loreontzia; bizitza berria,

gaitzesgarria baina perfektua.

 

Poetry of Departures

Sometimes you hear, fifth-hand, / As epitaph: / He chucked up everything / And just cleared off, / And always the voice will sound / Certain you approve / This audacious, purifying, / Elemental move. // And they are right, I think. / We all hate home / And having to be there: / I detest my room, / Its specially-chosen junk, / The good books, the good bed, / And my life, in perfect order: / So to hear it said // He walked out on the whole crowd / Leaves me flushed and stirred, / Like Then she undid her dress / Or Take that you bastard; / Surely I can, if he did? / And that helps me stay / Sober and industrious. / But I’d go today, // Yes, swagger the nut-strewn roads, / Crouch in the fo’c’sle / Stubbly with goodness, if / It weren’t so artificial, / Such a deliberate step backwards / To create an object: / Books; china; a life / Reprehensibly perfect.