17 segundo
17 segundo
2019, poesia
168 orrialde
978-84-17051-40-2
Azala: Pello Irazu
Kirmen Uribe
1970, Ondarroa
 
2021, nobela
2016, nobela
2012, nobela
2001, poesia
17 segundo
2019, poesia
168 orrialde
978-84-17051-40-2
aurkibidea

Aurkibidea

1. EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

Handia zinen

Ume mutua

Emakumeak fabrikatik bueltan

Txoriak neguan

Zuhaitza

Trotski niretzat zen

Antzo-mendiko billarra

Solokoetxeko greba

Berlin, 1990

Just Kids

Udako gau epela

Etxea hutsik

Sasiakazia

Irrati txikia

Izeko kontalaria

Amak einddako jertsakin

2. ESPETXEKO HAIKUAK

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

3. URTE ZURIAK

Jainko txiki eta jostalari hura

Jaiotza

Azken hitzordua

Lehen urtebetetzea zu gabe

Poesia gauza geldoa da

Aitaren etxea neuk ere

Xabierren heriotzan

Lehendakaria deserrian

Lehen hitz horiek

Hitzak ere bai

Amama azkenetan

Terezini buruz irakurtzen

Gutariko bakoitza

Don Juan (zirriborroa)

Don Juan (behin betikoa)

Gaitz bat dut odolean

Gaueko txanda

Bi gizon nagusi auto batean

Desagertu

Ezkutuan

4. BIDAI TANKAK

Nahako hilobiak

Gajumaru

Sakima museoko kimonoa

Arrantzaleen zortea

Ryuta Imafukuren kanta

Poeta zaharra

Nagasakiko eztanda

Bi ahizpak

Geltokiko margoa

Santa Claus-i gutuna

Okinaren poema

5. OSTIRALAK NEW YORKEN

Jar ezazu eguna

Abuztuan

Hautatutako erbestera

Madison parkeko emakumea

Mendebaldar

Izaretan argazkiak

Zubibarri

Kideari

Hopper-en goiza

2 trena

79. kaleko liburu-saltzailea

Bizitzaren ahoa

Whatsapp

Bazabiltza, Wim

Ibaiertzean

Jakintzat emandako gauzak

Deia

Berandu iritsi zen

Ostiralak New Yorken

6. POESIA ETA HUTSUNEA

1

2

7. DAUDENAK ETA EZ DAUDENAK

Lixibaren artea

Neska prakaduna

Bazoazte

Lurra

Eskerrak etorri zinen

Alabari

Lotan baina loak hartu gabe

Erosi: 17,10
Ebook: 3,12

Aurkibidea

1. EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

Handia zinen

Ume mutua

Emakumeak fabrikatik bueltan

Txoriak neguan

Zuhaitza

Trotski niretzat zen

Antzo-mendiko billarra

Solokoetxeko greba

Berlin, 1990

Just Kids

Udako gau epela

Etxea hutsik

Sasiakazia

Irrati txikia

Izeko kontalaria

Amak einddako jertsakin

2. ESPETXEKO HAIKUAK

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

3. URTE ZURIAK

Jainko txiki eta jostalari hura

Jaiotza

Azken hitzordua

Lehen urtebetetzea zu gabe

Poesia gauza geldoa da

Aitaren etxea neuk ere

Xabierren heriotzan

Lehendakaria deserrian

Lehen hitz horiek

Hitzak ere bai

Amama azkenetan

Terezini buruz irakurtzen

Gutariko bakoitza

Don Juan (zirriborroa)

Don Juan (behin betikoa)

Gaitz bat dut odolean

Gaueko txanda

Bi gizon nagusi auto batean

Desagertu

Ezkutuan

4. BIDAI TANKAK

Nahako hilobiak

Gajumaru

Sakima museoko kimonoa

Arrantzaleen zortea

Ryuta Imafukuren kanta

Poeta zaharra

Nagasakiko eztanda

Bi ahizpak

Geltokiko margoa

Santa Claus-i gutuna

Okinaren poema

5. OSTIRALAK NEW YORKEN

Jar ezazu eguna

Abuztuan

Hautatutako erbestera

Madison parkeko emakumea

Mendebaldar

Izaretan argazkiak

Zubibarri

Kideari

Hopper-en goiza

2 trena

79. kaleko liburu-saltzailea

Bizitzaren ahoa

Whatsapp

Bazabiltza, Wim

Ibaiertzean

Jakintzat emandako gauzak

Deia

Berandu iritsi zen

Ostiralak New Yorken

6. POESIA ETA HUTSUNEA

1

2

7. DAUDENAK ETA EZ DAUDENAK

Lixibaren artea

Neska prakaduna

Bazoazte

Lurra

Eskerrak etorri zinen

Alabari

Lotan baina loak hartu gabe

 

 

AUZOKOA

 

 

Urteekin mesfidatia bilakatu naiz.

Ikaratu egiten naiz gauez ateko txirrinak jotzen badu.

Zalantzati egoten naiz une batean,

zabaldu edo ez zabaldu.

 

Eta maiz, txirrin hotsari jaramonik ez egin

eta irakurgai dudan liburuan

jartzen dut arreta, liburuko mundu hori

benetakoagoa balitz bezala etxe kanpokoa baino.

 

Atea jo dute. Izutu egin naiz gaur ere.

Zulotik behatuta ikusi dut auzokoa dela.

Aljeriar gaztea, itsasoan sei hilabete eta gero,

bakailao arraina oparitzera dator.

“Andreak esan dit haurdunaldian

lagundu diozuela eta esker onez”.

 

Eta bakailao usainak gogora ekarri dit

nola aita itsasotik zetorren bakoitzean

korrika joaten nintzen korridorean barrena,

txirrinak jotzen bazuen atean.

Besarkatzean, usain bera hartzen nion.

 

Egun batean, desagertu egin ziren auzokoak,

agurtu gabe joan, gizona, andrea eta umea.

Ez genuen jakin deus ere beraiei buruz.

Duela gutxi arte.

 

Izan ere, Loiuko aireportuan

ezustean gurutzatu egin nintzen arrantzalearekin.

Berak ez ninduen agurtu.

Zalantza une bat izan ondoren

nik ere ez nion ezer esan.