17 segundo
17 segundo
2019, poesia
168 orrialde
978-84-17051-40-2
Azala: Pello Irazu
Kirmen Uribe
1970, Ondarroa
 
2021, nobela
2016, nobela
2012, nobela
2001, poesia
17 segundo
2019, poesia
168 orrialde
978-84-17051-40-2
aurkibidea

Aurkibidea

1. EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

Handia zinen

Ume mutua

Txoriak neguan

Zuhaitza

Trotski niretzat zen

Antzo-mendiko billarra

Solokoetxeko greba

Berlin, 1990

Just Kids

Udako gau epela

Etxea hutsik

Sasiakazia

Irrati txikia

Izeko kontalaria

Amak einddako jertsakin

2. ESPETXEKO HAIKUAK

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

3. URTE ZURIAK

Jainko txiki eta jostalari hura

Jaiotza

Azken hitzordua

Lehen urtebetetzea zu gabe

Poesia gauza geldoa da

Aitaren etxea neuk ere

Xabierren heriotzan

Lehendakaria deserrian

Lehen hitz horiek

Hitzak ere bai

Amama azkenetan

Terezini buruz irakurtzen

Gutariko bakoitza

Don Juan (zirriborroa)

Don Juan (behin betikoa)

Gaitz bat dut odolean

Auzokoa

Gaueko txanda

Bi gizon nagusi auto batean

Desagertu

Ezkutuan

4. BIDAI TANKAK

Nahako hilobiak

Gajumaru

Sakima museoko kimonoa

Arrantzaleen zortea

Ryuta Imafukuren kanta

Poeta zaharra

Nagasakiko eztanda

Bi ahizpak

Geltokiko margoa

Santa Claus-i gutuna

Okinaren poema

5. OSTIRALAK NEW YORKEN

Jar ezazu eguna

Abuztuan

Hautatutako erbestera

Madison parkeko emakumea

Mendebaldar

Izaretan argazkiak

Zubibarri

Kideari

Hopper-en goiza

2 trena

79. kaleko liburu-saltzailea

Bizitzaren ahoa

Whatsapp

Bazabiltza, Wim

Ibaiertzean

Jakintzat emandako gauzak

Deia

Berandu iritsi zen

Ostiralak New Yorken

6. POESIA ETA HUTSUNEA

1

2

7. DAUDENAK ETA EZ DAUDENAK

Lixibaren artea

Neska prakaduna

Bazoazte

Lurra

Eskerrak etorri zinen

Alabari

Lotan baina loak hartu gabe

Erosi: 17,10
Ebook: 3,12

Aurkibidea

1. EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

Handia zinen

Ume mutua

Txoriak neguan

Zuhaitza

Trotski niretzat zen

Antzo-mendiko billarra

Solokoetxeko greba

Berlin, 1990

Just Kids

Udako gau epela

Etxea hutsik

Sasiakazia

Irrati txikia

Izeko kontalaria

Amak einddako jertsakin

2. ESPETXEKO HAIKUAK

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

3. URTE ZURIAK

Jainko txiki eta jostalari hura

Jaiotza

Azken hitzordua

Lehen urtebetetzea zu gabe

Poesia gauza geldoa da

Aitaren etxea neuk ere

Xabierren heriotzan

Lehendakaria deserrian

Lehen hitz horiek

Hitzak ere bai

Amama azkenetan

Terezini buruz irakurtzen

Gutariko bakoitza

Don Juan (zirriborroa)

Don Juan (behin betikoa)

Gaitz bat dut odolean

Auzokoa

Gaueko txanda

Bi gizon nagusi auto batean

Desagertu

Ezkutuan

4. BIDAI TANKAK

Nahako hilobiak

Gajumaru

Sakima museoko kimonoa

Arrantzaleen zortea

Ryuta Imafukuren kanta

Poeta zaharra

Nagasakiko eztanda

Bi ahizpak

Geltokiko margoa

Santa Claus-i gutuna

Okinaren poema

5. OSTIRALAK NEW YORKEN

Jar ezazu eguna

Abuztuan

Hautatutako erbestera

Madison parkeko emakumea

Mendebaldar

Izaretan argazkiak

Zubibarri

Kideari

Hopper-en goiza

2 trena

79. kaleko liburu-saltzailea

Bizitzaren ahoa

Whatsapp

Bazabiltza, Wim

Ibaiertzean

Jakintzat emandako gauzak

Deia

Berandu iritsi zen

Ostiralak New Yorken

6. POESIA ETA HUTSUNEA

1

2

7. DAUDENAK ETA EZ DAUDENAK

Lixibaren artea

Neska prakaduna

Bazoazte

Lurra

Eskerrak etorri zinen

Alabari

Lotan baina loak hartu gabe

 

 

EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

 

 

Kontserba fabrikan egin zuen lan amamak.

Eta amak eta izebek.

Langileak ziren, ez etxekoandreak.

 

Edo hori ere bai.

Gustuko nuen lanetik etortzen zirenean

zekarten usain hura.

 

Arrain, izerdi eta gatzun usaina.

Nahiz eta beraiek gorrotatzen zuten.

Garbitzeko eta ahazteko horren zaila den hura.

 

Fabrikan lan egiten zuten etxeko emakumeek

eta, ostean, etxean.

Antxoak garbitzen zituzten sukaldeko mahaian.

 

Ni azpian jolasten nintzen bitartean.

Zorteko banintzen probatzeko emango zidaten.

Ogitartekoak ere antxoekin ziren.

 

Nik nahiago nuen hori txerrikia edo txokolatea baino.

Lagunek barre egiten zidaten arren.

Beste garai batzuk ziren.

 

Orduan emakumeek abestu egiten zuten fabriketan,

eta ugazabek baimena ematen zieten

haurrari bularra eman behar bazioten.

 

Elkarrekin hartzen zuten atseden emakumeek.

Laneko arropekin, harrizko hormaren kontra

eguzkia hartzen edo erretzen, begiak itxita.

 

Bake une bat bizitzen zuten horrela,

eta ahazten ziren lanaz,

senarrez eta seme-alabez.

 

Egun, urte andana geroago,

nik ere begiak ixten ditut,

beraien bake une hura aurkitu nahian.

 

Ahoa zabaltzen dut, esperoan edo,

esku batek opari egin diezadan

antxoa xerra bat.

 

Sukaldeko mahai gainetik zetorren oparia.

Ni azpian jolasten nintzen bitartean.

Bakarrik, beraiek lan egin behar zuten eta.