Printzeari

Eguzkia itzultzen, arratsa abailtzen bada,

      gauak geroko gauen zaporea badu,

iduri badu euri-arrats bat itzultzen dela

      gehiegi maitatu eta inoiz erabat atzitu gabeko garaietatik,

jada ez naiz zoriontsu, ez dut gozamenik ez atsekaberik hortik,

      jada ez dut bizitza osoa nire aurrean sentitzen...

Poeta izateko, denbora aski behar da:

      orduak eta orduak bakardadean dira modu bakarra

taxutzeko zerbait, indarra, abandonua, bizioa,

      askatasuna den zerbait, kaosari emateko estiloa.

Nik, orain, denbora gutxi dut, herioaren erruz,

      gainera baitatorkit, gaztaroaren ilunabarrean.

Baina baita gure giza munduaren erruz ere,

      behartsuei ogia eta poetei bakea galarazten baitie.