Kritikari katolikoei

Sarritan poeta batek salatzen eta kalumniatzen du bere burua,

puzten du, amodioagatik, bere desamodioa,

puzten du, bere burua zigortzeagatik, bere xalotasuna,

puritanoa eta samurra da, zurruna eta alexandrinoa.

Zorrotzegia ere bada herentzien eta

biziraupenen seinaleak aztertzean:

ahalke handiegia du, gainera,

arrazoimenari eta esperantzari zerbait emateko.

Bada, gaixoa bera! Ez dago lipar bat ere

zalantzarako: aski da aipa dezagun!