BELAUNIKOALDIA

Ez dugu besterik ikusi,

ez dugu besterik entzun,

orain garenetik erabat ezberdin izateko lain

ikusi eta entzun dugu.

Gureak ere belaunikoaldia izan behar zuen.

Zilbor-heste bat eten ziguten, beste bat josi.

Josi zizkiguten hildakoak,

nortasun agiri faltsuak,

ezkutalekuak, gutxietsien iraganak,

ulertzen ez gintuzten mapak,

lau hormatan zigorrak,

hizkuntza askotako hiletak.

Ginenak izateagatik,

zoriona su-etenetan ospatzeko

baimena baino ez ziguten eman.

Etorkizuna geu ginela esaten ziguten haiek

itxarongeletan zarratzen gintuzten,

baina guk oraina izan gura genuen,

eta ez etorkizuna,

konturatu baikinen

atzeratu egiten zigutela etorkizuna

iraganarekin bat egiteraino.

Mina sendatzeko legez orrazkera aldatzeko

ordua eskatu beharrari uko eginik, batzuek,

ametsak pilatzen jarraitu gura dugu

heriotzari gainezka egin asmoz,

maitasunak bete diezagun memoria,

ezustekoa bihur dakigun ogibide.

Giltzapean gordeta dugu

helburu apal eta lorgarrien tiraniari,

ezinezkoaren ospea lausotzearen aldekoei,

belaunikoaldia onartu ez eze

belaunpeko leungarriak erabiltzen dituztenei

aurre egiteko edabea,

bi osagai baino ez dituena,

mozkorrik iraunarazten gaituena.