AHOTAN IZAN NAZATEN

Mila urteren buruan

atzamarrik gabe

eskatuko dut hitza:

zera, uste dut...

Baina urrutiegi izaki

ez naute aintzat hartuko,

aurpegia antzemango didaten beldur

ez naiz hamaika kilometrora

baizen hurreratuko.

Ez dago atzamarbiderik!

amore emango dut

(eskubideek euren buruez beste egingo dute ordurako).

Ahalegindu naiz, banoa afaltzera!

aldarrikatuko dut.

Belarritan izan nazaten

mila urteren buruan,

besorik gabe

kantatuko ditut ereserkiak,

geureak zein mundukoak,

gorritu baino lotsatu egingo naiz.

Ez dudanez berba bakar bat neure izango,

besaulkietara itzuliko naiz.

Goiz batean, hormara begira onartuko dut:

(ispiluek mila zatitan puskatuko dituzte

eskubideak ordurako)

Ez naute ez ahotan ez belarritan izan,

ezta arbolarik zaharrenaren sustrairik mendreenean ere,

horrexegatik ekin behar diot orain eta hemen.