ikus denik ederrena;

denen maitagarri, baiña

ez izanen iñorena!

Aren atz legun zuririk

etzuen laztu lioak;

mulorik ere ez ukitu

aren ortza zuritoak.

Amaren eskutik zijoan

egunoro elizara;

ari begira guziek;

maite, baiña... urriki bera!

Gogo gaiztorik ez iñork

alako ua maitatzean:

ain ta maitasun garbirik

etzen ezagun lurrean.

Amak erran zion: «Aurra,

zuri begira guziek».

«Zer da begiratzea, ama?»

Negar amaren begiek.

Ala bizi zen alaba

ikusi den ederrena,

maite maitatuena

ezin izan iñorena...