etxe artan egunero ezbearra bagenun;

Zure miñak gureekin gauez oroi genitun;

Agurtza esan ondoan kantak arintzen gindun.

Gure sukaldean ziñan miñetan aipatua,

«Erregiña eder ori, nekez inguratua».

Negar-aspertua bañon obe genun kantua;

baña bein, eten zitzaigun... Miña zan alakoa!

Aiton, amon ta guraso, senide ugaritan,

uretan gatza bezala geienak urtu ziran;

iru gelditu giñanok an-on gabiltza bakan;

Zurekin bildu gaitezen luzatu gaberik an.

Amona Mari Axuntxi etorri zait gogora,

Zure Iasokundeari aurten ein dio gora;

bestetaz zerbait esan nai, ez dakit nondik nora;

iñutama ez dezadan utzi, beintzat, albora.

Banago egon ta egon. Neurtitz ezin egiña!

Ordun bezala malkoa ixuri zait samiña;

neurtitzik ez da munduan zori gaitz aren diña.

***

Motx gelditu naiz esaten Ama-Semeen lana;

gaiñera nereaz nâsi! Barka zuzen ez dana!

Eskein dizut biori biotzean dedana:

eziñ-esanaren miña; miñen ezin-esana.