Itsasoetako gezalak
lokartzen nauela
sentitu dut
basoetako gauetan.
Haizeak besarkatzen nauela
emeki.
Neguz,
ihesi
kantatzen didatela.
Urrunean hezitzeaz
Udaberritan Hegotik.
Ortzia soilik
eni beira
eta lekuko,
poemaren orraztea
sentitu dut
baso gauetan.
Eta poemaren orrazten,
eta minez geratu naiz.
Beldurrez.
Poemak,
beldurra emanen dit.
Soinuka,
poemak,
nota sastaka,
gai dudana
zauritzen dit.
Aitortzen dizut,
gorrotatzen zaidala
eria,
idazten dudan
neurri bere berean.
Eta ez diodala nik,
nihoiz,
poema baino
laban zorrotzagorik
bihotzari eskaini.
Edo bai.
Zu.
© Jon Iñaki Lasa